awanturnik

Polish

Alternative forms

• awanturzysta (archaic)

Etymology

From awantura +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.vanˈtur.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -urɲik
• Syllabification: a‧wan‧tur‧nik

Noun

awanturnik m pers (female equivalent awanturnica)

1. someone prone to incite conflict; drama king, provocateur

   Synonyms: prowokator, podżegacz

   • 1865, Emigracja polska od 1831 do 1863: krótki rys historyczny, page 44:

     Zaczęły się więc tajemne werbunki, które dzięki niezręczności agentów, nieraz na jaw wychodziły. Tak między innemi, jakiś awanturnik J. Duszyński, zebrane przez siebie grono stronników dynastji, prezentował Wł. Zamojskiemu (1836 r.).

     And so the secret conscription began, that, thanks to the agents' awkwardness, sometimes came out to the open. And among others, some provocateur (called) J, Duszyński presented a group of the dynasty's supports to the Owner Zamojski.

2. troublemaker, hellraiser, ruffian

   Synonyms: kłótnik, pieniacz, piekielnik, nerwus

3. risktaker, daredevil, gambler

   Synonyms: ryzykant, szaleniec, hazardzista

Declension

Declension of awanturnik

	singular	plural
nominative	awanturnik	awanturnicy/awanturniki (deprecative)
genitive	awanturnika	awanturników
dative	awanturnikowi	awanturnikom
accusative	awanturnika	awanturników
instrumental	awanturnikiem	awanturnikami
locative	awanturniku	awanturnikach
vocative	awanturniku	awanturnicy

Derived terms

adjective

• awanturniczy

 

adverb

• awanturniczo

 

noun

• awanturniczość

 

Related terms

adjective

• awanturniczy

 

nouns

• awantura
• awantura arabska
• awanturka
• awanturnictwo
• awanturyn
• awenturyn

 

verbs

• awanturować
• awanturzyć
• poawanturować
• zaawanturować

 

Further reading

• awanturnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• awanturnik in Polish dictionaries at PWN