azać

Old Polish

Etymology

From aza +‎ -ć. First attested in c. 1500.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /azaːt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /azɒt͡ɕ/

Particle

azać

1. interrogative particle: introduces a yes-no question
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], pages 793–794:

     Pilat... odpowiedział...: Azaciem ja Żyd (numquid ego Judaeus sum Jo 18, 35)?

     [Piłat... odpowiedział...: Azaciem ja Żyd (numquid ego Judaeus sum Jo 18, 35)?]

Derived terms

conjunction

• azaćby

 

Descendants

• Middle Polish: azać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “azać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish azać. By surface analysis, aza +‎ -ć.

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈa.zɒt͡ɕ/

Particle

azać

1. (Middle Polish) interrogative particle: introduces a yes-no question
2. (Middle Polish) expresses uncertainty; maybe, perhaps

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “azać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]