beatificare
See also: beatificaré
Italian edit
Etymology edit
From Latin beātificāre (“to make happy; to bless”).
Verb edit
beatificàre (first-person singular present beatìfico, first-person singular past historic beatificài, past participle beatificàto, auxiliary avére)
- (transitive) to beatify
Conjugation edit
Conjugation of beatificàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms edit
Latin edit
Verb edit
beātificāre
- inflection of beātificō:
Romanian edit
Etymology edit
Noun edit
beatificare f (plural beatificări)
Declension edit
Declension of beatificare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) beatificare | beatificarea | (niște) beatificări | beatificările |
genitive/dative | (unei) beatificări | beatificării | (unor) beatificări | beatificărilor |
vocative | beatificare, beatificareo | beatificărilor |
Spanish edit
Verb edit
beatificare