bewijsstuk

Dutch

Etymology

Compound of bewijzen +‎ stuk.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈʋɛi̯(s)ˌstʏk/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧wijs‧stuk

Noun

bewijsstuk n (plural bewijsstukken, diminutive bewijsstukje n)

1. A piece of evidence, esp. an attesting document.