beygja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpeiːja/

  Rhymes: -eiːja

Etymology 1

From Old Norse beygja, from Proto-Germanic *baugijaną.

Verb

beygja (weak verb, third-person singular past indicative beygði, supine beygt)

1. to bend [with accusative]

   Synonym: sveigja

2. (intransitive) to turn

   Að beygja til hægri.

   To turn to the right.

3. (grammar, transitive) to inflect

Conjugation

beygja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að beygja
supine sagnbót		beygt
present participle lýsingarháttur nútíðar		beygjandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	beygi	beygði		beygi	beygði
	þú	beygir	beygðir		beygir	beygðir
	hann, hún, það	beygir	beygði		beygi	beygði
plural	við	beygjum	beygðum		beygjum	beygðum
	þið	beygið	beygðuð		beygið	beygðuð
	þeir, þær, þau	beygja	beygðu		beygi	beygðu
		imperative boðháttur
singular	þú	beyg (þú), beygðu
plural	þið	beygið (þið), beygiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beygjast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að beygjast
supine sagnbót		beygst
present participle lýsingarháttur nútíðar		beygjandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	beygist	beygðist		beygist	beygðist
	þú	beygist	beygðist		beygist	beygðist
	hann, hún, það	beygist	beygðist		beygist	beygðist
plural	við	beygjumst	beygðumst		beygjumst	beygðumst
	þið	beygist	beygðust		beygist	beygðust
	þeir, þær, þau	beygjast	beygðust		beygist	beygðust
		imperative boðháttur
singular	þú	beygst (þú), beygstu
plural	þið	beygist (þið), beygisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

beygður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beygður	beygð	beygt	beygðir	beygðar	beygð
accusative (þolfall)	beygðan	beygða	beygt	beygða	beygðar	beygð
dative (þágufall)	beygðum	beygðri	beygðu	beygðum	beygðum	beygðum
genitive (eignarfall)	beygðs	beygðrar	beygðs	beygðra	beygðra	beygðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	beygði	beygða	beygða	beygðu	beygðu	beygðu
accusative (þolfall)	beygða	beygðu	beygða	beygðu	beygðu	beygðu
dative (þágufall)	beygða	beygðu	beygða	beygðu	beygðu	beygðu
genitive (eignarfall)	beygða	beygðu	beygða	beygðu	beygðu	beygðu

Derived terms

• beygja sig (“to stoop; to give in”)

Etymology 2

Noun

beygja f (genitive singular beygju, nominative plural beygjur)

1. bend, curve
2. turn

   Snörp beygja.

   A sharp turn.

Declension

Declension of beygja (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	beygja	beygjan	beygjur	beygjurnar
accusative	beygju	beygjuna	beygjur	beygjurnar
dative	beygju	beygjunni	beygjum	beygjunum
genitive	beygju	beygjunnar	beygja, beygna	beygjanna, beygnanna

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *baugijaną.

Verb

beygja (past participle beygðr)

1. to bend, bow

Conjugation

Conjugation of beygja — active (weak class 1)

infinitive	beygja
present participle	beygjandi
past participle	beygðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	beygi	beygða		beygja	beygða
2nd person singular	beygir	beygðir		beygir	beygðir
3rd person singular	beygir	beygði		beygi	beygði
1st person plural	beygjum	beygðum		beygim	beygðim
2nd person plural	beygið	beygðuð		beygið	beygðið
3rd person plural	beygja	beygðu		beygi	beygði
imperative	present
2nd person singular	beyg, beygi
1st person plural	beygjum
2nd person plural	beygið

Conjugation of beygja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	beygjask
present participle	beygjandisk
past participle	beygzk
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	beygjumk	beygðumk		beygjumk	beygðumk
2nd person singular	beygisk	beygðisk		beygisk	beygðisk
3rd person singular	beygisk	beygðisk		beygisk	beygðisk
1st person plural	beygjumsk	beygðumsk		beygimsk	beygðimsk
2nd person plural	beygizk	beygðuzk		beygizk	beygðizk
3rd person plural	beygjask	beygðusk		beygisk	beygðisk
imperative	present
2nd person singular	beygsk, beygisk
1st person plural	beygjumsk
2nd person plural	beygizk

Descendants

• Icelandic: beygja
• Faroese: boyggja
• Norwegian Nynorsk: bøygja, bøya
• Old Swedish: bø̄ghia
  • Swedish: böja
• Danish: bøje
  • Norwegian Bokmål: bøye

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “beygja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive