biesiadniczy
Polish
editEtymology
editFrom biesiadnik + -y. First attested in 1805.[1]
Pronunciation
editAdjective
editbiesiadniczy (not comparable, no derived adverb)
Declension
editDeclension of biesiadniczy (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | biesiadniczy | biesiadnicza | biesiadnicze | biesiadniczy | biesiadnicze | |
genitive | biesiadniczego | biesiadniczej | biesiadniczego | biesiadniczych | ||
dative | biesiadniczemu | biesiadniczej | biesiadniczemu | biesiadniczym | ||
accusative | biesiadniczego | biesiadniczy | biesiadniczą | biesiadnicze | biesiadniczych | biesiadnicze |
instrumental | biesiadniczym | biesiadniczą | biesiadniczym | biesiadniczymi | ||
locative | biesiadniczym | biesiadniczej | biesiadniczym | biesiadniczych |
Related terms
editadjective
adverb
nouns
verb
References
editFurther reading
edit- biesiadniczy in Polish dictionaries at PWN