Wiktionary

biesiadniczy

Polish edit

Etymology edit

From biesiadnik +‎ -y. First attested in 1805.[1]

Pronunciation edit

  • IPA(key): /bjɛ.ɕadˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: bie‧siad‧ni‧czy

Adjective edit

biesiadniczy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) banqueter, feaster

Declension edit

Declension of biesiadniczy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative biesiadniczy biesiadnicza biesiadnicze biesiadniczy biesiadnicze
genitive biesiadniczego biesiadniczej biesiadniczego biesiadniczych
dative biesiadniczemu biesiadniczej biesiadniczemu biesiadniczym
accusative biesiadniczego biesiadniczy biesiadniczą biesiadnicze biesiadniczych biesiadnicze
instrumental biesiadniczym biesiadniczą biesiadniczym biesiadniczymi
locative biesiadniczym biesiadniczej biesiadniczym biesiadniczych

Related terms edit

adjective
adverb
nouns
verb

References edit

  1. ^ Nicolas Boileau Despréaux (1805) Satyry ¬Boileau ¬Despreaux: wierszem polskim przełożone, z przystosowaniem do polskich rzeczy‎[1] (in Polish), page 25‎[2]

Further reading edit

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=biesiadniczy&oldid=78087583"