biesiadnik

Polish

Etymology

From biesiada +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /bjɛˈɕad.ɲik/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adɲik
• Syllabification: bie‧siad‧nik

Noun

biesiadnik m pers (female equivalent biesiadniczka)

1. (literary) banqueteer, feaster

   przygrywać biesiadnikom ― to treat feasters to music

Declension

Declension of biesiadnik

	singular	plural
nominative	biesiadnik	biesiadnicy/biesiadniki (deprecative)
genitive	biesiadnika	biesiadników
dative	biesiadnikowi	biesiadnikom
accusative	biesiadnika	biesiadników
instrumental	biesiadnikiem	biesiadnikami
locative	biesiadniku	biesiadnikach
vocative	biesiadniku	biesiadnicy

Derived terms

adjective

• biesiadniczy

 

Related terms

adjective

• biesiadny

 

adverb

• biesiadnie

 

nouns

• biesiada
• biesiadka

 

verb

• biesiadować

 

Further reading

• biesiadnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• biesiadnik in Polish dictionaries at PWN