bransoletka

Polish

Etymology

From bransoleta (“bracelet”) +‎ -ka (“feminine diminutive suffix”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bran.zɔˈlɛt.ka/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛtka
• Syllabification: bran‧so‧let‧ka

Noun

bransoletka f (augmentative bransoleta)

1. bracelet, jewelry worn on the wrists or ankles

Declension

Declension of bransoletka

	singular	plural
nominative	bransoletka	bransoletki
genitive	bransoletki	bransoletek
dative	bransoletce	bransoletkom
accusative	bransoletkę	bransoletki
instrumental	bransoletką	bransoletkami
locative	bransoletce	bransoletkach
vocative	bransoletko	bransoletki

Further reading

• bransoletka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bransoletka in Polish dictionaries at PWN