burczenie

Polish

Etymology

From burczeć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /burˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: bur‧cze‧nie

Noun

burczenie n

1. verbal noun of burczeć

Declension

Declension of burczenie

	singular
nominative	burczenie
genitive	burczenia
dative	burczeniu
accusative	burczenie
instrumental	burczeniem
locative	burczeniu
vocative	burczenie

Further reading

• burczenie in Polish dictionaries at PWN