burczeć

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *burčati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbur.t͡ʂɛt͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -urt͡ʂɛt͡ɕ
• Syllabification: bur‧czeć

Verb

burczeć impf (perfective burknąć)

1. (transitive) to mutter, to grumble, to say something with a bad mood

   Synonyms: see Thesaurus:narzekać

2. (transitive, archaic) to rebuke, to scold (someone)
3. (transitive) to rumble (about a stomach)

Conjugation

Conjugation of burczeć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		burczeć
present tense	1st	burczę			burczymy
	2nd	burczysz			burczycie
	3rd	burczy			burczą
	impersonal	burczy się
past tense	1st	burczałem, -(e)m burczał	burczałam, -(e)m burczała	burczałom, -(e)m burczało	burczeliśmy, -(e)śmy burczeli	burczałyśmy, -(e)śmy burczały
	2nd	burczałeś, -(e)ś burczał	burczałaś, -(e)ś burczała	burczałoś, -(e)ś burczało	burczeliście, -(e)ście burczeli	burczałyście, -(e)ście burczały
	3rd	burczał	burczała	burczało	burczeli	burczały
	impersonal	burczano
future tense	1st	będę burczał, będę burczeć	będę burczała, będę burczeć	będę burczało, będę burczeć	będziemy burczeli, będziemy burczeć	będziemy burczały, będziemy burczeć
	2nd	będziesz burczał, będziesz burczeć	będziesz burczała, będziesz burczeć	będziesz burczało, będziesz burczeć	będziecie burczeli, będziecie burczeć	będziecie burczały, będziecie burczeć
	3rd	będzie burczał, będzie burczeć	będzie burczała, będzie burczeć	będzie burczało, będzie burczeć	będą burczeli, będą burczeć	będą burczały, będą burczeć
	impersonal	będzie burczeć się
conditional	1st	burczałbym, bym burczał	burczałabym, bym burczała	burczałobym, bym burczało	burczelibyśmy, byśmy burczeli	burczałybyśmy, byśmy burczały
	2nd	burczałbyś, byś burczał	burczałabyś, byś burczała	burczałobyś, byś burczało	burczelibyście, byście burczeli	burczałybyście, byście burczały
	3rd	burczałby, by burczał	burczałaby, by burczała	burczałoby, by burczało	burczeliby, by burczeli	burczałyby, by burczały
	impersonal	burczano by
imperative	1st	niech burczę			burczmy
	2nd	burcz			burczcie
	3rd	niech burczy			niech burczą
active adjectival participle		burczący	burcząca	burczące	burczący	burczące
passive adjectival participle		burczany	burczana	burczane	burczani	burczane
contemporary adverbial participle		burcząc
verbal noun		burczenie

Derived terms

adjective

• bogoburczy

 

noun

• bogoburstwo
• burczybas
• burczymucha

 

Further reading

• burczeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• burczeć in Polish dictionaries at PWN
• Słownik etymologiczny języka polskiego/bura on the Polish Wikisource.Wikisource ^pl