bydliś

Lower Sorbian

Etymology

From bydło (“dwelling”); compare Upper Sorbian bydlić, Old Polish bydlić and Czech bydlet.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɨdliɕ/, [ˈbɨdlʲiɕ]

Verb

bydliś impf

1. to live (have permanent residence), reside (dwell permanently or for a considerable time)

Conjugation

Conjugation of bydliś (imperfective)

Present	Singular	Dual	Plural
1st person	bydlim	bydlimej	bydlimy
2nd person	bydliš	bydlitej	bydliśo
3rd person	bydli	bydlitej	bydle
Preterite	Singular	Dual	Plural
1st person	bydlach	bydlachmej	bydlachmy
2nd person	bydlašo	bydlaštej	bydlašćo
3rd person	bydlašo	bydlaštej	bydlachu
Imperative	Singular	Dual	Plural
2nd person	bydli	bydlitej	bydliśo

Participles

• Present: bydlecy
• Past active (“ł-form”): bydlił
• Past passive: bydlony

Infinitive

bydliś

Supine

bydlit

Verbal noun

bydlenje

Derived terms

• bydlenje
• bydlenjotwaŕ
• bydleńko
• bydleński
• bydlišćo
• wobydliś
• pśebydliś

Further reading

• Muka, Arnošt (1921, 1928) “bydliś”, in Słownik dolnoserbskeje rěcy a jeje narěcow (in German), St. Petersburg, Prague: ОРЯС РАН, ČAVU; Reprinted Bautzen: Domowina-Verlag, 2008
• Starosta, Manfred (1999) “bydliś”, in Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch (in German), Bautzen: Domowina-Verlag