See also: Cando, candó, and can-do

Galician edit

Etymology 1 edit

From Old Galician-Portuguese quando, from Latin quandō.

Adverb edit

cando

  1. (interrogative) when

Conjunction edit

cando

  1. when

Etymology 2 edit

 
Candos near Pena Trevinca

From older candano, from a substrate language, from Proto-Celtic *kando-, from Proto-Indo-European *(s)kand- (to shine, glow); compare Latin candeō (glow) and Ancient Greek κάνδαρος (kándaros, charcoal).[1]

Cognate with Asturian cándanu.

Noun edit

cando m (plural candos)

  1. dry or partially burnt twig used as firewood
    Synonyms: cádavo, cándaro
Derived terms edit

References edit

  • cando” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • cando” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • cando” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • cando” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • cando” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. ^ Martínez Lema, Paulo (2010) A toponimia das comarcas de Bergantiños, Fisterra, Soneira e Xallas na documentación do tombo de Toxos Outos (séculos XII-XIV)[1], Santiago de Compostela: USC, retrieved 25 September 2018, page 308.

Pali edit

Alternative forms edit

Noun edit

cando

  1. nominative singular of canda (moon)

Sardinian edit

Etymology edit

From Latin quandō.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈkando/, [ˈkäɳ.ɖɔ]

Adverb edit

cando

  1. (interrogative) when

Conjunction edit

cando

  1. when

Derived terms edit

Spanish edit

Verb edit

cando

  1. first-person singular present indicative of candar