carnarius
Latin edit
Etymology edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /karˈnaː.ri.us/, [kärˈnäːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /karˈna.ri.us/, [kärˈnäːrius]
Adjective edit
carnārius (feminine carnāria, neuter carnārium); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | carnārius | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria | |
Genitive | carnāriī | carnāriae | carnāriī | carnāriōrum | carnāriārum | carnāriōrum | |
Dative | carnāriō | carnāriō | carnāriīs | ||||
Accusative | carnārium | carnāriam | carnārium | carnāriōs | carnāriās | carnāria | |
Ablative | carnāriō | carnāriā | carnāriō | carnāriīs | |||
Vocative | carnārie | carnāria | carnārium | carnāriī | carnāriae | carnāria |
Descendants edit
From an ellipsis of agnus carnārius (“flesh lamb”)
- Asturian: carneru (noun)
- Old Galician-Portuguese: carneiro (noun)
- Spanish: carnero (noun) (see there for further descendants)
Noun edit
carnārius m (genitive carnāriī or carnārī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | carnārius | carnāriī |
Genitive | carnāriī carnārī1 |
carnāriōrum |
Dative | carnāriō | carnāriīs |
Accusative | carnārium | carnāriōs |
Ablative | carnāriō | carnāriīs |
Vocative | carnārie | carnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants edit
- Aromanian: cãrnar
References edit
- “carnarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- carnarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette