cnotáil

Irish

Etymology

Blend of cnota (“knot”) +‎ cniotáil.

Verb

cnotáil (present analytic cnotálann, future analytic cnotálfaidh, verbal noun cnotáil, past participle cnotáilte)

1. (transitive, intransitive) Alternative form of cniotáil (“knit”)

Conjugation

conjugation of cnotáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cnotálaim	cnotálann tú; cnotálair†	cnotálann sé, sí	cnotálaimid	cnotálann sibh	cnotálann siad; cnotálaid†	a chnotálann; a chnotálas / a gcnotálann*; a gcnotálas*	cnotáiltear
	past	chnotáil mé; chnotálas	chnotáil tú; chnotálais	chnotáil sé, sí	chnotálamar; chnotáil muid	chnotáil sibh; chnotálabhair	chnotáil siad; chnotáladar	a chnotáil / ar chnotáil*	cnotáladh
	past habitual	chnotálainn / gcnotálainn‡‡	chnotáilteá / gcnotáilteᇇ	chnotáladh sé, sí / gcnotáladh sé, s퇇	chnotálaimis; chnotáladh muid / gcnotálaimis‡‡; gcnotáladh muid‡‡	chnotáladh sibh / gcnotáladh sibh‡‡	chnotálaidís; chnotáladh siad / gcnotálaidís‡‡; gcnotáladh siad‡‡	a chnotáladh / a gcnotáladh*	chnotáiltí / gcnotáilt퇇
future		cnotálfaidh mé; cnotálfad	cnotálfaidh tú; cnotálfair†	cnotálfaidh sé, sí	cnotálfaimid; cnotálfaidh muid	cnotálfaidh sibh	cnotálfaidh siad; cnotálfaid†	a chnotálfaidh; a chnotálfas / a gcnotálfaidh*; a gcnotálfas*	cnotálfar
conditional		chnotálfainn / gcnotálfainn‡‡	chnotálfá / gcnotálfᇇ	chnotálfadh sé, sí / gcnotálfadh sé, s퇇	chnotálfaimis; chnotálfadh muid / gcnotálfaimis‡‡; gcnotálfadh muid‡‡	chnotálfadh sibh / gcnotálfadh sibh‡‡	chnotálfaidís; chnotálfadh siad / gcnotálfaidís‡‡; gcnotálfadh siad‡‡	a chnotálfadh / a gcnotálfadh*	chnotálfaí / gcnotálfa퇇
subjunctive	present	go gcnotála mé; go gcnotálad†	go gcnotála tú; go gcnotálair†	go gcnotála sé, sí	go gcnotálaimid; go gcnotála muid	go gcnotála sibh	go gcnotála siad; go gcnotálaid†	—	go gcnotáiltear
	past	dá gcnotálainn	dá gcnotáilteá	dá gcnotáladh sé, sí	dá gcnotálaimis; dá gcnotáladh muid	dá gcnotáladh sibh	dá gcnotálaidís; dá gcnotáladh siad	—	dá gcnotáiltí
imperative		cnotálaim	cnotáil	cnotáladh sé, sí	cnotálaimis	cnotálaigí; cnotálaidh†	cnotálaidís	—	cnotáiltear
verbal noun		cnotáil
past participle		cnotáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cnotáil f (genitive singular cnotála)

1. verbal noun of cnotáil

Declension

Declension of cnotáil

Third declension

Bare forms (no plural for this noun): Case Singular Nominative cnotáil Vocative a chnotáil Genitive cnotála Dative cnotáil

Forms with the definite article: Case Singular Nominative an chnotáil Genitive na cnotála Dative leis an gcnotáil don chnotáil

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
cnotáil	chnotáil	gcnotáil
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cnotáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN