coctus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of coquō (“cook, ripen”).
Participle edit
coctus (feminine cocta, neuter coctum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | coctus | cocta | coctum | coctī | coctae | cocta | |
Genitive | coctī | coctae | coctī | coctōrum | coctārum | coctōrum | |
Dative | coctō | coctō | coctīs | ||||
Accusative | coctum | coctam | coctum | coctōs | coctās | cocta | |
Ablative | coctō | coctā | coctō | coctīs | |||
Vocative | cocte | cocta | coctum | coctī | coctae | cocta |
Derived terms edit
Descendants edit
References edit
- “coctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “coctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- coctus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- coctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette