congratulatio
Latin
editEtymology
editcongrātulor (“to congratulate”) + -tiō
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kon.ɡraː.tuˈlaː.ti.oː/, [kɔŋɡräːt̪ʊˈɫ̪äːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.ɡra.tuˈlat.t͡si.o/, [koŋɡrät̪uˈlät̪ː͡s̪io]
Noun
editcongrātulātiō f (genitive congrātulātiōnis); third declension
- a wishing of congratulations
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | congrātulātiō | congrātulātiōnēs |
Genitive | congrātulātiōnis | congrātulātiōnum |
Dative | congrātulātiōnī | congrātulātiōnibus |
Accusative | congrātulātiōnem | congrātulātiōnēs |
Ablative | congrātulātiōne | congrātulātiōnibus |
Vocative | congrātulātiō | congrātulātiōnēs |
References
edit- “congratulatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- congratulatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.