consecrator
English
editNoun
editconsecrator (plural consecrators)
- A person who consecrates
Anagrams
editLatin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /kon.seˈkraː.tor/, [kõːs̠ɛˈkräːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.seˈkra.tor/, [konseˈkräːt̪or]
Noun
editcōnsecrātor m (genitive cōnsecrātōris, feminine cōnsecrātrīx); third declension
- one who consecrates or dedicates
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
Genitive | cōnsecrātōris | cōnsecrātōrum |
Dative | cōnsecrātōrī | cōnsecrātōribus |
Accusative | cōnsecrātōrem | cōnsecrātōrēs |
Ablative | cōnsecrātōre | cōnsecrātōribus |
Vocative | cōnsecrātor | cōnsecrātōrēs |
Verb
editcōnsecrātor
References
edit- “consecrator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- consecrator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.