conversatio
Latin
editEtymology
editFrom conversor (“interact with, pass time with”) + -tiō.
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): [kɔn.wɛrˈsaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [koɱ.verˈsat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
editconversātiō f (genitive conversātiōnis); third declension
- way of life, conduct or behavior
- familiarity
- monastic life
- conversation
Declension
editThird-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | conversātiō | conversātiōnēs |
genitive | conversātiōnis | conversātiōnum |
dative | conversātiōnī | conversātiōnibus |
accusative | conversātiōnem | conversātiōnēs |
ablative | conversātiōne | conversātiōnibus |
vocative | conversātiō | conversātiōnēs |
Related terms
editDescendants
edit- Catalan: conversació
- Old French: conversacion
- → Dutch: conversatie
- → Middle English: conversacioun
- English: conversation
- French: conversation
- → Romanian: conversație
- Galician: conversación
- Italian: conversazione
- → Middle Irish: coinbersáid
- Irish: cumarsáid
- Portuguese: conversação
- Spanish: conversación
References
edit- “conversatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “conversatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- conversatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.