damnator
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /damˈnaː.tor/, [d̪ämˈnäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /damˈna.tor/, [d̪ämˈnäːt̪or]
Noun
editdamnātor m (genitive damnātōris); third declension
- a person who condemns
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | damnātor | damnātōrēs |
Genitive | damnātōris | damnātōrum |
Dative | damnātōrī | damnātōribus |
Accusative | damnātōrem | damnātōrēs |
Ablative | damnātōre | damnātōribus |
Vocative | damnātor | damnātōrēs |
Verb
editdamnātor
References
edit- “damnator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- damnator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.