dekka

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtɛhka/

  Rhymes: -ɛhka

Verb

dekka (weak verb, third-person singular past indicative dekkaði, supine dekkað)

1. (sports) to mark

Conjugation

dekka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að dekka
supine (sagnbót)		dekkað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dekkandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dekka	við dekkum	present (nútíð)	ég dekki	við dekkum
	þú dekkar	þið dekkið		þú dekkir	þið dekkið
	hann, hún, það dekkar	þeir, þær, þau dekka		hann, hún, það dekki	þeir, þær, þau dekki
past (þátíð)	ég dekkaði	við dekkuðum	past (þátíð)	ég dekkaði	við dekkuðum
	þú dekkaðir	þið dekkuðuð		þú dekkaðir	þið dekkuðuð
	hann, hún, það dekkaði	þeir, þær, þau dekkuðu		hann, hún, það dekkaði	þeir, þær, þau dekkuðu
imperative (boðháttur)	dekka (þú)	dekkið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dekkaðu	dekkiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að dekkast
supine (sagnbót)		dekkast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		dekkandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dekkast	við dekkumst	present (nútíð)	ég dekkist	við dekkumst
	þú dekkast	þið dekkist		þú dekkist	þið dekkist
	hann, hún, það dekkast	þeir, þær, þau dekkast		hann, hún, það dekkist	þeir, þær, þau dekkist
past (þátíð)	ég dekkaðist	við dekkuðumst	past (þátíð)	ég dekkaðist	við dekkuðumst
	þú dekkaðist	þið dekkuðust		þú dekkaðist	þið dekkuðust
	hann, hún, það dekkaðist	þeir, þær, þau dekkuðust		hann, hún, það dekkaðist	þeir, þær, þau dekkuðust
imperative (boðháttur)	dekkast (þú)	dekkist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dekkastu	dekkisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

dekkaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkaður	dekkuð	dekkað		dekkaðir	dekkaðar	dekkuð
accusative (þolfall)	dekkaðan	dekkaða	dekkað		dekkaða	dekkaðar	dekkuð
dative (þágufall)	dekkuðum	dekkaðri	dekkuðu		dekkuðum	dekkuðum	dekkuðum
genitive (eignarfall)	dekkaðs	dekkaðrar	dekkaðs		dekkaðra	dekkaðra	dekkaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	dekkaði	dekkaða	dekkaða		dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
accusative (þolfall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða		dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
dative (þágufall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða		dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu
genitive (eignarfall)	dekkaða	dekkuðu	dekkaða		dekkuðu	dekkuðu	dekkuðu

Synonyms

• valda

Norwegian Bokmål

Etymology 1

Alternative forms

• dekkene

Noun

dekka n

1. definite plural of dekk
2. definite plural of dekke

Etymology 2

Alternative forms

• dekket
• dekte (simple past)
• dekt (past participle)

Verb

dekka

1. inflection of dekke:
   1. simple past
   2. past participle

Norwegian Nynorsk

Noun

dekka n

1. definite plural of dekk
2. definite plural of dekke

Verb

dekka (present tense dekker, past tense dekte, past participle dekt, passive infinitive dekkast, present participle dekkande, imperative dekk)

1. Alternative form of dekkja

Wolof

Noun

dekka

1. village, town