devinciens
Latin
editEtymology
editPresent active participle of dēvinciō (“bind fast; subjugate; oblige”).
Participle
editdēvinciēns (genitive dēvincientis); third-declension one-termination participle
- binding fast, tying up
- subjugating
- obliging
Declension
editThird-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | dēvinciēns | dēvincientēs | dēvincientia | ||
Genitive | dēvincientis | dēvincientium | |||
Dative | dēvincientī | dēvincientibus | |||
Accusative | dēvincientem | dēvinciēns | dēvincientēs dēvincientīs |
dēvincientia | |
Ablative | dēvinciente dēvincientī1 |
dēvincientibus | |||
Vocative | dēvinciēns | dēvincientēs | dēvincientia |
1When used purely as an adjective.