German

edit

Determiner

edit

deyn

  1. obsolete spelling of dein

Declension

edit
Declension of deyn
singular plural
m f n
nominative deyn deyne deyn deyne
genitive deynes deyner deynes deyner
dative deynem deyner deynem deynen
accusative deynen deyne deyn deyne

Northern Kurdish

edit

Etymology

edit

From Arabic دَيْن (dayn).

Noun

edit

deyn m

  1. debt
  2. loan

Turkish

edit

Etymology

edit

From Persian دین (deyn).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [dejn]
  • Hyphenation: deyn

Noun

edit

deyn (definite accusative deyni, plural düyun)

  1. (very rare, archaic, law) debt

Declension

edit
Declension of deyn
singular plural
nominative deyn deynler
definite accusative deyni deynleri
dative deyne deynlere
locative deynde deynlerde
ablative deynden deynlerden
genitive deynin deynlerin

Synonyms

edit

Zazaki

edit

Etymology

edit

From Persian دین (deyn).

Noun

edit

deyn

  1. debt