discursatio
Latin
editEtymology
editPronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /dis.kurˈsaː.ti.oː/, [d̪ɪs̠kʊrˈs̠äːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /dis.kurˈsat.t͡si.o/, [d̪iskurˈsät̪ː͡s̪io]
Noun
editdiscursātiō f (genitive discursātiōnis); third declension
- a running hither and thither, a running about
- c. 100 CE — c. 170 CE, Marcus Cornelius Fronto, Strategemata, 1.5 .28
- c. 240 CE — c. 320 CE, Lucius Caecilius Firmianus Lactantius, De Opificio Dei, 1.5.28
Declension
editThird-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | discursātiō | discursātiōnēs |
Genitive | discursātiōnis | discursātiōnum |
Dative | discursātiōnī | discursātiōnibus |
Accusative | discursātiōnem | discursātiōnēs |
Ablative | discursātiōne | discursātiōnibus |
Vocative | discursātiō | discursātiōnēs |
References
edit- “discursatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- discursatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.