Latin

edit

Etymology

edit

Perfect passive participle of distinguō.

Pronunciation

edit

Adjective

edit

distīnctus (feminine distīncta, neuter distīnctum, comparative distīnctior, superlative distīnctissimus); first/second-declension adjective

  1. distinct, separate
    Synonyms: īnsignis, cōnspicuus, praecipuus, eximius, ēgregius
  2. definite, lucid

Declension

edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative distīnctus distīncta distīnctum distīnctī distīnctae distīncta
Genitive distīnctī distīnctae distīnctī distīnctōrum distīnctārum distīnctōrum
Dative distīnctō distīnctō distīnctīs
Accusative distīnctum distīnctam distīnctum distīnctōs distīnctās distīncta
Ablative distīnctō distīnctā distīnctō distīnctīs
Vocative distīncte distīncta distīnctum distīnctī distīnctae distīncta
edit

Descendants

edit

References

edit
  • distinctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • distinctus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • distinctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • the star-lit sky; the firmament: caelum astris distinctum et ornatum