domicenium
Latin edit
Etymology edit
From domus (“home”) + cēna (“meal, dinner”) + -ium.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /do.miˈkeː.ni.um/, [d̪ɔmɪˈkeːniʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /do.miˈt͡ʃe.ni.um/, [d̪omiˈt͡ʃɛːnium]
Noun edit
domicēnium n (genitive domicēniī or domicēnī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | domicēnium | domicēnia |
Genitive | domicēniī domicēnī1 |
domicēniōrum |
Dative | domicēniō | domicēniīs |
Accusative | domicēnium | domicēnia |
Ablative | domicēniō | domicēniīs |
Vocative | domicēnium | domicēnia |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Related terms edit
References edit
- “domicenium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- domicenium in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.