domowa

See also: domową

Old Polish

Etymology

Deverbal from domówić. First attested in 1466.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔmɔva/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔmɔva/

Noun

domowa f

1. (attested in Sieradz-Łęczyca) conclusion to one's statement
   • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności‎^{[1], [2], [3]}, volume XXII, Łęczyca, page 25:

     Qualibus eloquis, gl. argumentis domowamy, concluserunt zamkly rzecz

     [Qualibus eloquis, gl. argumentis domowami, concluserunt zamkli rzecz]

Related terms

verbs

• domówić pf, domawiać impf
• mówić impf

 

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “domowa”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈmɔ.va/
• Rhymes: -ɔva
• Syllabification: do‧mo‧wa

Adjective

domowa

1. feminine nominative/vocative singular of domowy