doręczenie

Polish

Etymology

From doręczyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.rɛnˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: do‧rę‧cze‧nie

Noun

doręczenie n

1. (uncountable) verbal noun of doręczyć
2. (countable) delivery

Declension

Declension of doręczenie

	singular	plural
nominative	doręczenie	doręczenia
genitive	doręczenia	doręczeń
dative	doręczeniu	doręczeniom
accusative	doręczenie	doręczenia
instrumental	doręczeniem	doręczeniami
locative	doręczeniu	doręczeniach
vocative	doręczenie	doręczenia

Further reading

• doręczenie in Polish dictionaries at PWN