drynja

Icelandic

Etymology

From Old Norse drynja, from Proto-Germanic *drunjaną (“to rumble”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtrɪnja/

  Rhymes: -ɪnja

Verb

drynja (weak verb, third-person singular past indicative drundi, supine drunið)

1. (intransitive) to boom, to roar

Conjugation

drynja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að drynja
supine (sagnbót)		drunið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		drynjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég dryn	við drynjum	present (nútíð)	ég drynji	við drynjum
	þú drynur	þið drynjið		þú drynjir	þið drynjið
	hann, hún, það drynur	þeir, þær, þau drynja		hann, hún, það drynji	þeir, þær, þau drynji
past (þátíð)	ég drundi	við drundum	past (þátíð)	ég dryndi	við dryndum
	þú drundir	þið drunduð		þú dryndir	þið drynduð
	hann, hún, það drundi	þeir, þær, þau drundu		hann, hún, það dryndi	þeir, þær, þau dryndu
imperative (boðháttur)	dryn (þú)	drynjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	dryndu	drynjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• dynja
• glymja