duuri
Finnish edit
Etymology edit
From German Dur (“major”), from Latin durus (“hard”).
Pronunciation edit
Noun edit
duuri
Usage notes edit
The system of naming the keys differs between English and Finnish in the ends of the scale. See entries for individual keys.
Declension edit
Inflection of duuri (Kotus type 5/risti, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | duuri | duurit | ||
genitive | duurin | duurien | ||
partitive | duuria | duureja | ||
illative | duuriin | duureihin | ||
singular | plural | |||
nominative | duuri | duurit | ||
accusative | nom. | duuri | duurit | |
gen. | duurin | |||
genitive | duurin | duurien | ||
partitive | duuria | duureja | ||
inessive | duurissa | duureissa | ||
elative | duurista | duureista | ||
illative | duuriin | duureihin | ||
adessive | duurilla | duureilla | ||
ablative | duurilta | duureilta | ||
allative | duurille | duureille | ||
essive | duurina | duureina | ||
translative | duuriksi | duureiksi | ||
abessive | duuritta | duureitta | ||
instructive | — | duurein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Coordinate terms edit
Derived terms edit
compounds
Further reading edit
- “duuri”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-02