dziwak

Polish

Etymology

From dziw +‎ -ak.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈd͡ʑi.vak/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ivak
• Syllabification: dzi‧wak

Noun

dziwak m pers (female equivalent dziwaczka, diminutive dziwaczek)

1. weirdo, eccentric, kook

Declension

Declension of dziwak

	singular	plural
nominative	dziwak	dziwacy/dziwaki (deprecative)
genitive	dziwaka	dziwaków
dative	dziwakowi	dziwakom
accusative	dziwaka	dziwaków
instrumental	dziwakiem	dziwakami
locative	dziwaku	dziwakach
vocative	dziwaku	dziwacy

Derived terms

adjectives

• dziwaczny

 

Related terms

adjectives

• dziwny

 

adverb

• dziwacznie

 

nouns

• dziw
• dziwaczność
• dziwadło
• dziwność
• dziwoląg

 

verb

• dziwaczeć
• dziwić

 

Further reading

• dziwak in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dziwak in Polish dictionaries at PWN