emancipare
See also: emanciparé
ItalianEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Latin ēmancipāre.
VerbEdit
emancipàre (first-person singular present emàncipo, first-person singular past historic emancipài, past participle emancipàto, auxiliary avére)
- (transitive) to emancipate
ConjugationEdit
Conjugation of emancipàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related termsEdit
AnagramsEdit
LatinEdit
VerbEdit
ēmancipāre
- inflection of ēmancipō:
RomanianEdit
EtymologyEdit
NounEdit
emancipare f (plural emancipări)
DeclensionEdit
Declension of emancipare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) emancipare | emanciparea | (niște) emancipări | emancipările |
genitive/dative | (unei) emancipări | emancipării | (unor) emancipări | emancipărilor |
vocative | emancipare, emancipareo | emancipărilor |
SpanishEdit
VerbEdit
emancipare