Hungarian

edit

Etymology

edit

Borrowed from Latin empiricus, from Ancient Greek ἐμπειρικός (empeirikós).[1] With -ikus ending.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [ˈɛmpirikuʃ]
  • Hyphenation: em‧pi‧ri‧kus
  • Rhymes: -uʃ

Adjective

edit

empirikus (not generally comparable, comparative empirikusabb, superlative legempirikusabb)

  1. empirical

Declension

edit
Inflection (stem in -a-, back harmony)
singular plural
nominative empirikus empirikusak
accusative empirikusat empirikusakat
dative empirikusnak empirikusaknak
instrumental empirikussal empirikusakkal
causal-final empirikusért empirikusakért
translative empirikussá empirikusakká
terminative empirikusig empirikusakig
essive-formal empirikusként empirikusakként
essive-modal
inessive empirikusban empirikusakban
superessive empirikuson empirikusakon
adessive empirikusnál empirikusaknál
illative empirikusba empirikusakba
sublative empirikusra empirikusakra
allative empirikushoz empirikusakhoz
elative empirikusból empirikusakból
delative empirikusról empirikusakról
ablative empirikustól empirikusaktól
non-attributive
possessive - singular
empirikusé empirikusaké
non-attributive
possessive - plural
empirikuséi empirikusakéi

Derived terms

edit
edit

See also

edit

References

edit
  1. ^ Tótfalusi, István. Idegenszó-tár: Idegen szavak értelmező és etimológiai szótára (’A Storehouse of Foreign Words: an explanatory and etymological dictionary of foreign words’). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2005. →ISBN

Further reading

edit
  • empirikus in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
  • empirikus in Ittzés, Nóra (ed.). A magyar nyelv nagyszótára (‘A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language’). Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published A–ez as of 2024)