Latin edit

Etymology edit

Perfect active participle of experior (test, attempt, experience), but with passive meaning.

Pronunciation edit

Participle edit

expertus (feminine experta, neuter expertum); first/second-declension participle

  1. tested; having tested
  2. proved; having proven
  3. experienced; having experienced
    Synonyms: gnarus, peritus, callidus, instructus, doctus, cōnsultus, magister
    Antonyms: rudis, inexpertus, ignārus, imperītus, hospes
    • Experto crede
      Trust in one experienced

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative expertus experta expertum expertī expertae experta
Genitive expertī expertae expertī expertōrum expertārum expertōrum
Dative expertō expertō expertīs
Accusative expertum expertam expertum expertōs expertās experta
Ablative expertō expertā expertō expertīs
Vocative experte experta expertum expertī expertae experta

Descendants edit

References edit

  • expertus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • expertus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • expertus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • he has had many painful experiences: multa acerba expertus est
    • (ambiguous) we know from experience: experti scimus, didicimus