Latin edit

Etymology edit

From calleō +‎ -idus.

Pronunciation edit

Adjective edit

callidus (feminine callida, neuter callidum, comparative callidior, superlative callidissimus, adverb callidē); first/second-declension adjective

  1. wise, clever, ingenious
    Synonyms: sapiēns, prūdēns, sollers
    Antonyms: īnsipiēns, stupidus, fatuus, stultus, brūtus, āmēns, dēmēns
  2. adroit, skilful, cunning, sly, crafty
    Synonyms: vafer, doctus, instructus, gnārus, perītus
    Antonyms: ineptus, rudis, inexpertus, imperītus, iners, incapāx, hospes, ignārus
  3. (Medieval Latin, Ecclesiastical Latin) discreet
    • 405 CE, Jerome, Vulgate Proverbs.14.8:
      Sapientia callidī est intellegere viam suam: et inprūdentiā stultōrum errāns.
      The wisdom of a discreet man is to understand his way: and the imprudence of fools erreth. (Douay-Rheims trans., Challoner rev.: 1752 CE)

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative callidus callida callidum callidī callidae callida
Genitive callidī callidae callidī callidōrum callidārum callidōrum
Dative callidō callidō callidīs
Accusative callidum callidam callidum callidōs callidās callida
Ablative callidō callidā callidō callidīs
Vocative callide callida callidum callidī callidae callida

Derived terms edit

Descendants edit

  • Italian: callido
  • Portuguese: cálido
  • ? Welsh: call

See also edit

References edit

  • callidus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • callidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • callidus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.