fæla

Icelandic

Etymology

From Old Norse fæla (“to frighten away”), from Proto-Germanic *fēlijaną (“to frighten, terrify”), from *fēlaz (“frightening, terrifying”). Related to Norwegian fæl (“appalling”), Middle High German vālant (“fiend, demon”), Old Norse fála (“troll-woman”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfaiːla/
• Rhymes: -aiːla

Verb

fæla (weak verb, third-person singular past indicative fældi, supine fælt)

1. (transitive, with accusative) to frighten

Conjugation

fæla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fæla
supine (sagnbót)		fælt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fælandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fæli	við fælum	present (nútíð)	ég fæli	við fælum
	þú fælir	þið fælið		þú fælir	þið fælið
	hann, hún, það fælir	þeir, þær, þau fæla		hann, hún, það fæli	þeir, þær, þau fæli
past (þátíð)	ég fældi	við fældum	past (þátíð)	ég fældi	við fældum
	þú fældir	þið fælduð		þú fældir	þið fælduð
	hann, hún, það fældi	þeir, þær, þau fældu		hann, hún, það fældi	þeir, þær, þau fældu
imperative (boðháttur)	fæl (þú)	fælið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fældu	fæliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fælast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fælast
supine (sagnbót)		fælst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fælandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fælist	við fælumst	present (nútíð)	ég fælist	við fælumst
	þú fælist	þið fælist		þú fælist	þið fælist
	hann, hún, það fælist	þeir, þær, þau fælast		hann, hún, það fælist	þeir, þær, þau fælist
past (þátíð)	ég fældist	við fældumst	past (þátíð)	ég fældist	við fældumst
	þú fældist	þið fældust		þú fældist	þið fældust
	hann, hún, það fældist	þeir, þær, þau fældust		hann, hún, það fældist	þeir, þær, þau fældust
imperative (boðháttur)	fælst (þú)	fælist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fælstu	fælisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fældur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fældur	fæld	fælt		fældir	fældar	fæld
accusative (þolfall)	fældan	fælda	fælt		fælda	fældar	fæld
dative (þágufall)	fældum	fældri	fældu		fældum	fældum	fældum
genitive (eignarfall)	fælds	fældrar	fælds		fældra	fældra	fældra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fældi	fælda	fælda		fældu	fældu	fældu
accusative (þolfall)	fælda	fældu	fælda		fældu	fældu	fældu
dative (þágufall)	fælda	fældu	fælda		fældu	fældu	fældu
genitive (eignarfall)	fælda	fældu	fælda		fældu	fældu	fældu

Synonyms

• (to frighten): hræða, styggja

Derived terms

• fæla frá ("to deter from")

Related terms

• fælinn
• fælni

 

Old English

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfæːlɑ/

Adjective

fǣla

1. inflection of fǣle:
   1. nominative/accusative feminine plural strong
   2. nominative masculine singular weak