fanulum
Latin edit
Etymology edit
From fānum (“a temple, sanctuary”) + -ulum (diminutive suffix).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈfaː.nu.lum/, [ˈfäːnʊɫ̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfa.nu.lum/, [ˈfäːnulum]
Noun edit
fānulum n (genitive fānulī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fānulum | fānula |
Genitive | fānulī | fānulōrum |
Dative | fānulō | fānulīs |
Accusative | fānulum | fānula |
Ablative | fānulō | fānulīs |
Vocative | fānulum | fānula |
Related terms edit
References edit
- “fanulum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- fanulum in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- fanulum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.