Dutch

edit

Etymology

edit

From Latin fānāticus (carried away by a god, raving about, possessed, fanatic).

Pronunciation

edit
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: fa‧na‧ti‧cus

Noun

edit

fanaticus m or f (plural fanatici)

  1. a fanatic

Synonyms

edit
edit

Latin

edit

Etymology

edit

    From fānum +‎ -āticus.

    Pronunciation

    edit

    Adjective

    edit

    fānāticus (feminine fānātica, neuter fānāticum, adverb fānāticē); first/second-declension adjective

    1. (relational) temple
    2. divinely inspired, enthusiastic
    3. frantic, frenzied
    4. furious, mad

    Declension

    edit

    First/second-declension adjective.

    singular plural
    masculine feminine neuter masculine feminine neuter
    nominative fānāticus fānātica fānāticum fānāticī fānāticae fānātica
    genitive fānāticī fānāticae fānāticī fānāticōrum fānāticārum fānāticōrum
    dative fānāticō fānāticae fānāticō fānāticīs
    accusative fānāticum fānāticam fānāticum fānāticōs fānāticās fānātica
    ablative fānāticō fānāticā fānāticō fānāticīs
    vocative fānātice fānātica fānāticum fānāticī fānāticae fānātica
    edit

    Descendants

    edit

    References

    edit
    • fanaticus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
    • fanaticus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
    • "fanaticus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
    • fanaticus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.