fejeim
Hungarian edit
Etymology edit
fej + -eim (possessive suffix)
Pronunciation edit
Noun edit
fejeim
- first-person singular multiple-possession possessive of fej
Declension edit
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | — | fejeim |
| accusative | — | fejeimet |
| dative | — | fejeimnek |
| instrumental | — | fejeimmel |
| causal-final | — | fejeimért |
| translative | — | fejeimmé |
| terminative | — | fejeimig |
| essive-formal | — | fejeimként |
| essive-modal | — | fejeimül |
| inessive | — | fejeimben |
| superessive | — | fejeimen |
| adessive | — | fejeimnél |
| illative | — | fejeimbe |
| sublative | — | fejeimre |
| allative | — | fejeimhez |
| elative | — | fejeimből |
| delative | — | fejeimről |
| ablative | — | fejeimtől |
| non-attributive possessive - singular |
— | fejeimé |
| non-attributive possessive - plural |
— | fejeiméi |