fjara

Faroese

Etymology

From Old Norse fjara.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfjɛaːɹa/

Noun

fjara f (genitive singular fjaru, uncountable)

1. ebb
2. beach

Declension

Declension of fjara (singular only)
f1s	singular
	indefinite	definite
nominative	fjara	fjaran
accusative	fjaru	fjaruna
dative	fjaru	fjaruni
genitive	fjaru	fjarunnar

Synonyms

• fjøra (more common)

Verb

fjara (third person singular past indicative fjaraði, third person plural past indicative fjarað, supine fjarað)

1. to ebb away

Conjugation

Conjugation of fjara (group v-30)
infinitive	fjara
supine	fjarað
participle (a6)1	fjarandi	fjaraður
	present	past
first singular	fjari	fjaraði
second singular	fjarar	fjaraði
third singular	fjarar	fjaraði
plural	fjara	fjaraðu
	imperative
singular	fjara!
plural	fjarið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfjaːra/

  Rhymes: -aːra

Noun

fjara f (genitive singular fjöru, nominative plural fjörur)

1. low tide
2. beach, shore

Verb

fjara (weak verb, third-person singular past indicative fjaraði, supine fjarað)

1. to ebb

Conjugation

fjara — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fjara
supine (sagnbót)		fjarað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fjarandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fjara	við fjörum	present (nútíð)	ég fjari	við fjörum
	þú fjarar	þið fjarið		þú fjarir	þið fjarið
	hann, hún, það fjarar	þeir, þær, þau fjara		hann, hún, það fjari	þeir, þær, þau fjari
past (þátíð)	ég fjaraði	við fjöruðum	past (þátíð)	ég fjaraði	við fjöruðum
	þú fjaraðir	þið fjöruðuð		þú fjaraðir	þið fjöruðuð
	hann, hún, það fjaraði	þeir, þær, þau fjöruðu		hann, hún, það fjaraði	þeir, þær, þau fjöruðu
imperative (boðháttur)	fjara (þú)	fjarið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fjaraðu	fjariði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fjaraður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fjaraður	fjöruð	fjarað		fjaraðir	fjaraðar	fjöruð
accusative (þolfall)	fjaraðan	fjaraða	fjarað		fjaraða	fjaraðar	fjöruð
dative (þágufall)	fjöruðum	fjaraðri	fjöruðu		fjöruðum	fjöruðum	fjöruðum
genitive (eignarfall)	fjaraðs	fjaraðrar	fjaraðs		fjaraðra	fjaraðra	fjaraðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fjaraði	fjaraða	fjaraða		fjöruðu	fjöruðu	fjöruðu
accusative (þolfall)	fjaraða	fjöruðu	fjaraða		fjöruðu	fjöruðu	fjöruðu
dative (þágufall)	fjaraða	fjöruðu	fjaraða		fjöruðu	fjöruðu	fjöruðu
genitive (eignarfall)	fjaraða	fjöruðu	fjaraða		fjöruðu	fjöruðu	fjöruðu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *ferwǭ.

Noun

fjara f (genitive fjǫru)

1. ebb
2. fore shore, beach

Declension

  Declension of fjara (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fjara	fjaran	fjǫrur	fjǫrurnar
accusative	fjǫru	fjǫruna	fjǫrur	fjǫrurnar
dative	fjǫru	fjǫrunni	fjǫrum	fjǫrunum
genitive	fjǫru	fjǫrunnar	fjarna	fjarnanna

Descendants

• Icelandic: fjara
• Faroese: fjøra, fjara
• Norwegian: fjøre (← gen. fjǫru), fjere, fjære; (dialectal) fjuru
  • → Norwegian Bokmål: fjøre, fjære
• Swedish: fjär; (dialectal) fjära, fjöra

References

• “fjara”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press