flaka

See also: fläka

Icelandic

Etymology

From flak (“fillet (of fish)”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflaːka/

  Rhymes: -aːka

Verb

flaka (weak verb, third-person singular past indicative flakaði, supine flakað)

1. (transitive, with accusative) to filet, fillet (a fish)

   Hann flakar fiskinn.

   He fillets the fish.

Conjugation

flaka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að flaka
supine (sagnbót)		flakað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flakandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flaka	við flökum	present (nútíð)	ég flaki	við flökum
	þú flakar	þið flakið		þú flakir	þið flakið
	hann, hún, það flakar	þeir, þær, þau flaka		hann, hún, það flaki	þeir, þær, þau flaki
past (þátíð)	ég flakaði	við flökuðum	past (þátíð)	ég flakaði	við flökuðum
	þú flakaðir	þið flökuðuð		þú flakaðir	þið flökuðuð
	hann, hún, það flakaði	þeir, þær, þau flökuðu		hann, hún, það flakaði	þeir, þær, þau flökuðu
imperative (boðháttur)	flaka (þú)	flakið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flakaðu	flakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flakast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að flakast
supine (sagnbót)		flakast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flakast	við flökumst	present (nútíð)	ég flakist	við flökumst
	þú flakast	þið flakist		þú flakist	þið flakist
	hann, hún, það flakast	þeir, þær, þau flakast		hann, hún, það flakist	þeir, þær, þau flakist
past (þátíð)	ég flakaðist	við flökuðumst	past (þátíð)	ég flakaðist	við flökuðumst
	þú flakaðist	þið flökuðust		þú flakaðist	þið flökuðust
	hann, hún, það flakaðist	þeir, þær, þau flökuðust		hann, hún, það flakaðist	þeir, þær, þau flökuðust
imperative (boðháttur)	flakast (þú)	flakist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flakastu	flakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flakaður	flökuð	flakað		flakaðir	flakaðar	flökuð
accusative (þolfall)	flakaðan	flakaða	flakað		flakaða	flakaðar	flökuð
dative (þágufall)	flökuðum	flakaðri	flökuðu		flökuðum	flökuðum	flökuðum
genitive (eignarfall)	flakaðs	flakaðrar	flakaðs		flakaðra	flakaðra	flakaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flakaði	flakaða	flakaða		flökuðu	flökuðu	flökuðu
accusative (þolfall)	flakaða	flökuðu	flakaða		flökuðu	flökuðu	flökuðu
dative (þágufall)	flakaða	flökuðu	flakaða		flökuðu	flökuðu	flökuðu
genitive (eignarfall)	flakaða	flökuðu	flakaða		flökuðu	flökuðu	flökuðu

Kashubian

Etymology

Borrowed from Middle High German vlëcke.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflaka/
• Rhymes: -aka
• Syllabification: fla‧ka

Noun

flaka f

1. intestine, bower, gut

Further reading

• Jan Trepczyk (1994) “jelito”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
• Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “jelito”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi‎^[1]

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• flakene

Noun

flaka n

1. definite plural of flak

Norwegian Nynorsk

Noun

flaka n

1. definite plural of flak

Sranan Tongo

Alternative forms

• fraka

Etymology

From Dutch vlek.

Noun

flaka

1. stain

Verb

flaka

1. to stain, to soil