fljóta

Icelandic

Etymology

From Old Norse fljóta, from Proto-Germanic *fleutaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfljouːta/

  Rhymes: -ouːta

Verb

fljóta (strong verb, third-person singular past indicative flaut, third-person plural past indicative flutu, supine flotið)

1. to float

Conjugation

fljóta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fljóta
supine (sagnbót)		flotið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fljótandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flýt	við fljótum	present (nútíð)	ég fljóti	við fljótum
	þú flýtur	þið fljótið		þú fljótir	þið fljótið
	hann, hún, það flýtur	þeir, þær, þau fljóta		hann, hún, það fljóti	þeir, þær, þau fljóti
past (þátíð)	ég flaut	við flutum	past (þátíð)	ég flyti	við flytum
	þú flaust	þið flutuð		þú flytir	þið flytuð
	hann, hún, það flaut	þeir, þær, þau flutu		hann, hún, það flyti	þeir, þær, þau flytu
imperative (boðháttur)	fljót (þú)	fljótið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fljóttu	fljótiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flotinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flotinn	flotin	flotið		flotnir	flotnar	flotin
accusative (þolfall)	flotinn	flotna	flotið		flotna	flotnar	flotin
dative (þágufall)	flotnum	flotinni	flotnu		flotnum	flotnum	flotnum
genitive (eignarfall)	flotins	flotinnar	flotins		flotinna	flotinna	flotinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flotni	flotna	flotna		flotnu	flotnu	flotnu
accusative (þolfall)	flotna	flotnu	flotna		flotnu	flotnu	flotnu
dative (þágufall)	flotna	flotnu	flotna		flotnu	flotnu	flotnu
genitive (eignarfall)	flotna	flotnu	flotna		flotnu	flotnu	flotnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fleutaną. Cognate with Old English flēotan, Old Frisian fliata, Old Saxon fliotan, Old High German fliuzan, fleozan.

Verb

fljóta

1. to float

Conjugation

Conjugation of fljóta — active (strong class 2)

infinitive	fljóta
present participle	fljótandi
past participle	flotinn
indicative	present	past
1st-person singular	flýt	flaut
2nd-person singular	flýtr	flauzt
3rd-person singular	flýtr	flaut
1st-person plural	fljótum	flutum
2nd-person plural	fljótið	flutuð
3rd-person plural	fljóta	flutu
subjunctive	present	past
1st-person singular	fljóta	flyta
2nd-person singular	fljótir	flytir
3rd-person singular	fljóti	flyti
1st-person plural	fljótim	flytim
2nd-person plural	fljótið	flytið
3rd-person plural	fljóti	flyti
imperative	present
2nd-person singular	fljót
1st-person plural	fljótum
2nd-person plural	fljótið

Conjugation of fljóta — mediopassive (strong class 2)

infinitive	fljótask
present participle	fljótandisk
past participle	flotizk
indicative	present	past
1st-person singular	fljótumk	flutumk
2nd-person singular	flýzk	flauzk
3rd-person singular	flýzk	flauzk
1st-person plural	fljótumsk	flutumsk
2nd-person plural	fljótizk	flutuzk
3rd-person plural	fljótask	flutusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	fljótumk	flytumk
2nd-person singular	fljótisk	flytisk
3rd-person singular	fljótisk	flytisk
1st-person plural	fljótimsk	flytimsk
2nd-person plural	fljótizk	flytizk
3rd-person plural	fljótisk	flytisk
imperative	present
2nd-person singular	fljózk
1st-person plural	fljótumsk
2nd-person plural	fljótizk

Related terms

• fleyta
• flytja

Descendants

• Icelandic: fljóta
• Faroese: fljóta, flóta
• Norwegian Nynorsk: fljota, flyta
• Elfdalian: fliuota
• Old Swedish: flȳta, fliūta
  • Swedish: flyta
• Old Danish: flytæ
  • Danish: flyde
    • Norwegian Bokmål: flyte
• Gutnish: flauta

References

• “fljóta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press