flauta

English

Etymology

From Mexican Spanish flauta, with same meaning, because of its shape, resembling a flute. Doublet of flute and fluyt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflaʊtə/

• Audio (Southern England)

  (file)

• Rhymes: -aʊtə

Noun

flauta (plural flautas)

1. A type of fried cylindrical tortilla or taco.

Further reading

• flauta on Wikipedia.Wikipedia

Asturian

Etymology

From Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflauta/, [ˈflau̯.t̪a]
• Rhymes: -auta
• Hyphenation: flau‧ta

Noun

flauta f (plural flautes)

1. (music) flute (woodwind instrument)

Catalan

Etymology

From Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

• IPA^(key): (Central, Balearic) [ˈflaw.tə]
• IPA^(key): (Valencian) [ˈflaw.ta]

• Audio

  (file)

Noun

flauta f (plural flautes)

1. flute

Derived terms

• flautí
• flautista

Further reading

• “flauta” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
• “flauta”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
• “flauta” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
• “flauta” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.

Gutnish

Etymology

From Old Norse fljóta, from Proto-Germanic *fleutaną.

Verb

flauta (present flautur, plural flaute, preterite flaut, plural flutu, supine fluti)

1. to float

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish fløjte.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfløyːta/

  • Audio:

    (file)

• (dialectal) IPA^(key): /ˈfløyːtʰa/

  • Audio:

    (file)

• Rhymes: -øyːta
• Hyphenation: flau‧ta

Noun

flauta f (genitive singular flautu, nominative plural flautur)

1. flute
2. whistle
3. horn (of a car)

Declension

declension of flauta

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	flauta	flautan	flautur	flauturnar
accusative	flautu	flautuna	flautur	flauturnar
dative	flautu	flautunni	flautum	flautunum
genitive	flautu	flautunnar	flauta/flautna	flautanna/flautnanna

Synonyms

• blístra

Derived terms

• bílflauta
• blokkflauta
• flautuleikari
• skipsflauta
• þverflauta

Verb

flauta (weak verb, third-person singular past indicative flautaði, supine flautað)

1. to whistle
2. to honk the horn of a car

Conjugation

flauta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að flauta
supine (sagnbót)		flautað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flautandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flauta	við flautum	present (nútíð)	ég flauti	við flautum
	þú flautar	þið flautið		þú flautir	þið flautið
	hann, hún, það flautar	þeir, þær, þau flauta		hann, hún, það flauti	þeir, þær, þau flauti
past (þátíð)	ég flautaði	við flautuðum	past (þátíð)	ég flautaði	við flautuðum
	þú flautaðir	þið flautuðuð		þú flautaðir	þið flautuðuð
	hann, hún, það flautaði	þeir, þær, þau flautuðu		hann, hún, það flautaði	þeir, þær, þau flautuðu
imperative (boðháttur)	flauta (þú)	flautið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flautaðu	flautiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flautast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að flautast
supine (sagnbót)		flautast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		flautandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég flautast	við flautumst	present (nútíð)	ég flautist	við flautumst
	þú flautast	þið flautist		þú flautist	þið flautist
	hann, hún, það flautast	þeir, þær, þau flautast		hann, hún, það flautist	þeir, þær, þau flautist
past (þátíð)	ég flautaðist	við flautuðumst	past (þátíð)	ég flautaðist	við flautuðumst
	þú flautaðist	þið flautuðust		þú flautaðist	þið flautuðust
	hann, hún, það flautaðist	þeir, þær, þau flautuðust		hann, hún, það flautaðist	þeir, þær, þau flautuðust
imperative (boðháttur)	flautast (þú)	flautist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	flautastu	flautisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

flautaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flautaður	flautuð	flautað		flautaðir	flautaðar	flautuð
accusative (þolfall)	flautaðan	flautaða	flautað		flautaða	flautaðar	flautuð
dative (þágufall)	flautuðum	flautaðri	flautuðu		flautuðum	flautuðum	flautuðum
genitive (eignarfall)	flautaðs	flautaðrar	flautaðs		flautaðra	flautaðra	flautaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	flautaði	flautaða	flautaða		flautuðu	flautuðu	flautuðu
accusative (þolfall)	flautaða	flautuðu	flautaða		flautuðu	flautuðu	flautuðu
dative (þágufall)	flautaða	flautuðu	flautaða		flautuðu	flautuðu	flautuðu
genitive (eignarfall)	flautaða	flautuðu	flautaða		flautuðu	flautuðu	flautuðu

Norwegian Nynorsk

Noun

flauta f (definite singular flauta, indefinite plural flauter or flautor, definite plural flautene or flautone)

1. (pre-2012) alternative form of flaute (“crossbeam in a sleigh”)

Polish

Etymology

Borrowed from German Flaute, from German flau.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflaw.ta/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -awta
• Syllabification: flau‧ta

Noun

flauta f

1. (nautical) windless weather, calm

Declension

Declension of flauta

	singular	plural
nominative	flauta	flauty
genitive	flauty	flaut
dative	flaucie	flautom
accusative	flautę	flauty
instrumental	flautą	flautami
locative	flaucie	flautach
vocative	flauto	flauty

Further reading

• flauta in Polish dictionaries at PWN

Portuguese

Alternative forms

• frauta (obsolete)

Etymology

From Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

 

• (Brazil) IPA^(key): /ˈflaw.tɐ/ [ˈflaʊ̯.tɐ]

• (Brazil) IPA^(key): /ˈflaw.tɐ/ [ˈflaʊ̯.tɐ]
  • (Southern Brazil) IPA^(key): /ˈflaw.ta/ [ˈflaʊ̯.ta]

• (Portugal) IPA^(key): /ˈflaw.tɐ/

• Rhymes: -awtɐ
• Hyphenation: flau‧ta

Noun

flauta f (plural flautas)

1. (music) flute

Derived terms

• flauta de Pã (“pan flute”)
• flauta doce (“recorder”)
• flauta transversal
• flautim (“piccolo”)
• flautista (“flautist”)

Further reading

• “flauta” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913

Serbo-Croatian

Etymology

Borrowed from Italian flauto. Cognates include Czech flauta and Slovak flauta.

Pronunciation

• IPA^(key): /flǎuta/
• Hyphenation: fla‧u‧ta

Noun

flàuta f (Cyrillic spelling фла̀ута)

1. flute

Declension

Declension of flauta

	singular	plural
nominative	flàuta	flaute
genitive	flaute	flàutā
dative	flauti	flautama
accusative	flautu	flaute
vocative	flauto	flaute
locative	flauti	flautama
instrumental	flautom	flautama

Slovak

Etymology

Borrowed from Italian flauto. Cognates include Czech flauta and Serbo-Croatian flàuta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɫau̯ta/

Noun

flauta f (genitive singular flauty, nominative plural flauty, genitive plural fláut, declension pattern of žena)

1. flute (woodwind instrument)

Declension

Declension of flauta

	singular	plural
nominative	flauta	flauty
genitive	flauty	fláut
dative	flaute	flautám
accusative	flautu	flauty
locative	flaute	flautách
instrumental	flautou	flautami

Derived terms

• flautový
• flautovo
• flautička

Further reading

• “flauta”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2024
• Oxford English Dictionary, 1884–1928, and First Supplement, 1933.

Spanish

Etymology

From Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈflauta/ [ˈflau̯.t̪a]

• Audio (Colombia):

  (file)

• Rhymes: -auta
• Syllabification: flau‧ta

Noun

flauta f (plural flautas)

1. (music) flute
2. (Mexico) a type of fried cylindrical tortilla or taco

Derived terms

• aflautado
• entre pitos y flautas
• flauta de carrizo
• flauta de pan
• flauta dulce
• flauta travesera
• flautín
• flautista
• la flauta
• perroflauta
• sonar la flauta

 

Descendants

• → English: flauta

Further reading

• “flauta”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014