fuin

See also: fūin

Irish

Etymology

From Middle Irish fuinid, from Old Irish fo·noí.

Pronunciation

• IPA^(key): /fˠɪnʲ/

Verb

fuin (present analytic fuineann, future analytic fuinfidh, verbal noun fuineadh, past participle fuinte)

1. (literary) cook, bake
2. knead

Conjugation

conjugation of fuin (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	fuinim	fuineann tú; fuinir†	fuineann sé, sí	fuinimid	fuineann sibh	fuineann siad; fuinid†	a fhuineann; a fhuineas / a bhfuineann*; a bhfuineas*	fuintear
	past	d'fhuin mé; d'fhuineas / fhuin mé‡; fhuineas‡	d'fhuin tú; d'fhuinis / fhuin tú; fhuinis‡	d'fhuin sé, sí / fhuin sé, sí‡	d'fhuineamar; d'fhuin muid / fhuineamar; fhuin muid‡	d'fhuin sibh; d'fhuineabhair / fhuin sibh; fhuineabhair‡	d'fhuin siad; d'fhuineadar / fhuin siad; fhuineadar‡	a d'fhuin / ar fhuin*	fuineadh
	past habitual	d'fhuininn / fhuininn‡; bhfuininn‡‡	d'fhuinteá / fhuinteá‡; bhfuinteᇇ	d'fhuineadh sé, sí / fhuineadh sé, sí‡; bhfuineadh sé, s퇇	d'fhuinimis; d'fhuineadh muid / fhuinimis; fhuineadh muid‡; bhfuinimis‡‡; bhfuineadh muid‡‡	d'fhuineadh sibh / fhuineadh sibh‡; bhfuineadh sibh‡‡	d'fhuinidís; d'fhuineadh siad / fhuinidís; fhuineadh siad‡; bhfuinidís‡‡; bhfuineadh siad‡‡	a d'fhuineadh / a bhfuineadh*	d'fhuintí / fhuintí‡; bhfuint퇇
future		fuinfidh mé; fuinfead	fuinfidh tú; fuinfir†	fuinfidh sé, sí	fuinfimid; fuinfidh muid	fuinfidh sibh	fuinfidh siad; fuinfid†	a fhuinfidh; a fhuinfeas / a bhfuinfidh*; a bhfuinfeas*	fuinfear
conditional		d'fhuinfinn / fhuinfinn‡; bhfuinfinn‡‡	d'fhuinfeá / fhuinfeá‡; bhfuinfeᇇ	d'fhuinfeadh sé, sí / fhuinfeadh sé, sí‡; bhfuinfeadh sé, s퇇	d'fhuinfimis; d'fhuinfeadh muid / fhuinfimis‡; fhuinfeadh muid‡; bhfuinfimis‡‡; bhfuinfeadh muid‡‡	d'fhuinfeadh sibh / fhuinfeadh sibh‡; bhfuinfeadh sibh‡‡	d'fhuinfidís; d'fhuinfeadh siad / fhuinfidís‡; fhuinfeadh siad‡; bhfuinfidís‡‡; bhfuinfeadh siad‡‡	a d'fhuinfeadh / a bhfuinfeadh*	d'fhuinfí / fhuinfí‡; bhfuinf퇇
subjunctive	present	go bhfuine mé; go bhfuinead†	go bhfuine tú; go bhfuinir†	go bhfuine sé, sí	go bhfuinimid; go bhfuine muid	go bhfuine sibh	go bhfuine siad; go bhfuinid†	—	go bhfuintear
	past	dá bhfuininn	dá bhfuinteá	dá bhfuineadh sé, sí	dá bhfuinimis; dá bhfuineadh muid	dá bhfuineadh sibh	dá bhfuinidís; dá bhfuineadh siad	—	dá bhfuintí
imperative		fuinim	fuin	fuineadh sé, sí	fuinimis	fuinigí; fuinidh†	fuinidís	—	fuintear
verbal noun		fuineadh
past participle		fuinte

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡ dependent form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

• Alternative verbal noun: fuint

Derived terms

• fuinteoir (“kneader”)

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “fuin”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN

Scottish Gaelic

Etymology

From Middle Irish fuinid, from Old Irish fo·noí. Cognate with Manx fuinn.

Pronunciation

• IPA^(key): /fuɲ/

Verb

fuin (past dh'fhuin, future fuinidh, verbal noun fuine or fuineadh, past participle fuinte)

1. bake bread
2. knead

Derived terms

• fuineadair (“baker”)

Related terms

• fuineadaireachd f (“trade or business of a baker, baking”)

References

• Edward Dwelly (1911) “fuin”, in Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan [The Illustrated Gaelic–English Dictionary]‎^[1], 10th edition, Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN