functio
LatinEdit
EtymologyEdit
Derived from fūnctus, perfect participle of the verb fungor (“I perform, execute”).
Surface analysis: fūnct(us) (“performed”, “executed”) + -iō (“-tion”, nominal derivational suffix).
OR
Surface analysis: root fūnc- ("perform", "execute") + -tiō (nominal derivational suffix).
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /ˈfuːnk.ti.oː/, [ˈfuːŋk.t̪i.oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈfunk.t͡si.o/, [ˈfuŋk.t͡si.ɔ]
NounEdit
fūnctiō f (genitive fūnctiōnis); third declension
- performance, execution (of a task)
- (mathematics) function
DeclensionEdit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | fūnctiō | fūnctiōnēs |
Genitive | fūnctiōnis | fūnctiōnum |
Dative | fūnctiōnī | fūnctiōnibus |
Accusative | fūnctiōnem | fūnctiōnēs |
Ablative | fūnctiōne | fūnctiōnibus |
Vocative | fūnctiō | fūnctiōnēs |
DescendantsEdit
- Catalan: funció
- Czech: funkce
- → Danish: funktion
- Dutch: functie (see there for further descendants)
- English: function
- Esperanto: funkcio
- Estonian: funktsioon
- Finnish: funktio
- French: fonction
- → German: Funktion
- Italian: funzione
- Latvian: funkcija
- Lithuanian: funkcija
- Norwegian: funksjon
- Occitan: foncion
- Polish: funkcja
- Portuguese: função
- Romanian: funcție, funcțiune
- Russian: фу́нкция (fúnkcija)
- Serbo-Croatian: fùnkcija (фу̀нкција)
- Spanish: función, funcción
- → Swedish: funktion
ReferencesEdit
- functio in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- functio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- functio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- functio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette