gebeft

Dutch

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛft

Etymology 1

From bef +‎ ge- -d.

Adjective

gebeft (comparative gebefter, superlative gebeftst)

1. fitted with a bef (senses collar etc.), said of wearer or (especially formal) dress, notably in the expression gemanteld en gebeft, i.e. wearing a protestant minister's liturgic outfit

Inflection

Declension of gebeft
uninflected	gebeft
inflected	gebefte
comparative	gebefter
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gebeft	gebefter	het gebeftst het gebeftste
indefinite	m./f. sing.	gebefte	gebeftere	gebeftste
	n. sing.	gebeft	gebefter	gebeftste
	plural	gebefte	gebeftere	gebeftste
definite		gebefte	gebeftere	gebeftste
partitive		gebefts	gebefters	—

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Participle

gebeft

1. past participle of beffen

Inflection

Declension of gebeft
uninflected	gebeft
inflected	gebefte
		positive
predicative/adverbial		gebeft
indefinite	m./f. sing.	gebefte
	n. sing.	gebeft
	plural	gebefte
definite		gebefte
partitive		gebefts