gesinscipe

Old English

Etymology

From ġe- +‎ sinsċipe, from sin- + -sċipe.

Pronunciation

• IPA^(key): /jeˈsin.ʃi.pe/

Noun

ġesinsċipe m

1. (countable, uncountable) marriage

Declension

Declension of ġesinsċipe (strong i-stem)

Case	Singular	Plural
nominative	ġesinsċipe	ġesinsċipas
accusative	ġesinsċipe	ġesinsċipas
genitive	ġesinsċipes	ġesinsċipa
dative	ġesinsċipe	ġesinsċipum

Coordinate terms

• ġifta (“wedding”)
• hīwian (“to marry”)