Gaulish

edit

Pronunciation

edit

IPA(key): [ˈɡnataː]

Noun

edit

gnatā f

  1. Alternative form of geneta

Declension

edit

References

edit
  • Matasović, Ranko (2011), "*genetā" in Addenda et corrigenda to Ranko Matasović's "Etymological Dictionary of Proto-Celtic", p. 16
  • Woudhuizen, Fred (1999), "The Celtic nature of the Southwest Iberian inscriptions" in Talanta, volumes 30-31, p. 164

Latin

edit

Noun

edit

gnāta f (genitive gnātae); first declension

  1. Archaic form of nāta (daughter).
    Synonym: fīlia

Declension

edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative gnāta gnātae
Genitive gnātae gnātārum
Dative gnātae gnātīs
Accusative gnātam gnātās
Ablative gnātā gnātīs
Vocative gnāta gnātae

Participle

edit

gnāta

  1. inflection of gnātus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle

edit

gnātā

  1. ablative feminine singular of gnātus

Polish

edit

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˈɡna.ta/
  • Rhymes: -ata
  • Syllabification: gna‧ta

Noun

edit

gnata

  1. genitive singular of gnat

Swedish

edit

Verb

edit

gnata (present gnatar, preterite gnatade, supine gnatat, imperative gnata)

  1. to carp, to nag (find fault or complain in a nagging way)

Conjugation

edit

References

edit