hegða

Icelandic

Etymology

From Old Norse haga (“to satisfy, placate”). See haga.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛɣða/

  Rhymes: -ɛɣða

Verb

hegða (weak verb, third-person singular past indicative hegðaði, supine hegðað)

1. (reflexive, with dative) to behave (in a certain manner)

Usage notes

Used with an adverb or prepositional phrase identifying the type of behaviour, e.g. vel (“well”), illa (“badly”), etc.

Conjugation

hegða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hegða
supine (sagnbót)		hegðað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hegðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hegða	við hegðum	present (nútíð)	ég hegði	við hegðum
	þú hegðar	þið hegðið		þú hegðir	þið hegðið
	hann, hún, það hegðar	þeir, þær, þau hegða		hann, hún, það hegði	þeir, þær, þau hegði
past (þátíð)	ég hegðaði	við hegðuðum	past (þátíð)	ég hegðaði	við hegðuðum
	þú hegðaðir	þið hegðuðuð		þú hegðaðir	þið hegðuðuð
	hann, hún, það hegðaði	þeir, þær, þau hegðuðu		hann, hún, það hegðaði	þeir, þær, þau hegðuðu
imperative (boðháttur)	hegða (þú)	hegðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hegðaðu	hegðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.