hengja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hengja, causative of hanga (“to hang (intransitive)”) (Icelandic hanga).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheiɲca/

  Rhymes: -eiɲca

Verb

hengja (weak verb, third-person singular past indicative hengdi, supine hengt)

1. (transitive, governs the accusative) to hang (something or someone)

Conjugation

hengja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hengja
supine (sagnbót)		hengt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hengjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hengi	við hengjum	present (nútíð)	ég hengi	við hengjum
	þú hengir	þið hengið		þú hengir	þið hengið
	hann, hún, það hengir	þeir, þær, þau hengja		hann, hún, það hengi	þeir, þær, þau hengi
past (þátíð)	ég hengdi	við hengdum	past (þátíð)	ég hengdi	við hengdum
	þú hengdir	þið hengduð		þú hengdir	þið hengduð
	hann, hún, það hengdi	þeir, þær, þau hengdu		hann, hún, það hengdi	þeir, þær, þau hengdu
imperative (boðháttur)	heng (þú)	hengið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hengdu	hengiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hengjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hengjast
supine (sagnbót)		hengst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hengjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hengist	við hengjumst	present (nútíð)	ég hengist	við hengjumst
	þú hengist	þið hengist		þú hengist	þið hengist
	hann, hún, það hengist	þeir, þær, þau hengjast		hann, hún, það hengist	þeir, þær, þau hengist
past (þátíð)	ég hengdist	við hengdumst	past (þátíð)	ég hengdist	við hengdumst
	þú hengdist	þið hengdust		þú hengdist	þið hengdust
	hann, hún, það hengdist	þeir, þær, þau hengdust		hann, hún, það hengdist	þeir, þær, þau hengdust
imperative (boðháttur)	hengst (þú)	hengist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hengstu	hengisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hengdur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hengdur	hengd	hengt		hengdir	hengdar	hengd
accusative (þolfall)	hengdan	hengda	hengt		hengda	hengdar	hengd
dative (þágufall)	hengdum	hengdri	hengdu		hengdum	hengdum	hengdum
genitive (eignarfall)	hengds	hengdrar	hengds		hengdra	hengdra	hengdra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hengdi	hengda	hengda		hengdu	hengdu	hengdu
accusative (þolfall)	hengda	hengdu	hengda		hengdu	hengdu	hengdu
dative (þágufall)	hengda	hengdu	hengda		hengdu	hengdu	hengdu
genitive (eignarfall)	hengda	hengdu	hengda		hengdu	hengdu	hengdu

Derived terms

• henging

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• hengje
• henga
• henge

Etymology

From Old Norse hengja. Akin to English hang.

Pronunciation

• IPA^(key): /²hɛɲ.ʝɑ/, /²hɛɲ.jɑ/

Verb

hengja (present tense hengjer, past tense hengde, past participle hengt, present participle hengjande, imperative heng)

1. (transitive) to hang

   Han hengjer biletet på veggen.

   He hangs the picture on the wall.

References

• “hengja” in The Nynorsk Dictionary.