herða

See also: herda and Hertha

Icelandic

Etymology

From Old Norse herða, from Proto-Germanic *hardijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛrða/

  Rhymes: -ɛrða

Verb

herða (weak verb, third-person singular past indicative herti, supine hert)

1. (transitive) to harden (make harder)
2. (transitive) to tighten (a grip, girdle, etc.)

Conjugation

herða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að herða
supine (sagnbót)		hert
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		herðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég herði	við herðum	present (nútíð)	ég herði	við herðum
	þú herðir	þið herðið		þú herðir	þið herðið
	hann, hún, það herðir	þeir, þær, þau herða		hann, hún, það herði	þeir, þær, þau herði
past (þátíð)	ég herti	við hertum	past (þátíð)	ég herti	við hertum
	þú hertir	þið hertuð		þú hertir	þið hertuð
	hann, hún, það herti	þeir, þær, þau hertu		hann, hún, það herti	þeir, þær, þau hertu
imperative (boðháttur)	herð (þú)	herðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hertu	herðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

herðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að herðast
supine (sagnbót)		herst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		herðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég herðist	við herðumst	present (nútíð)	ég herðist	við herðumst
	þú herðist	þið herðist		þú herðist	þið herðist
	hann, hún, það herðist	þeir, þær, þau herðast		hann, hún, það herðist	þeir, þær, þau herðist
past (þátíð)	ég hertist	við hertumst	past (þátíð)	ég hertist	við hertumst
	þú hertist	þið hertust		þú hertist	þið hertust
	hann, hún, það hertist	þeir, þær, þau hertust		hann, hún, það hertist	þeir, þær, þau hertust
imperative (boðháttur)	herst (þú)	herðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	herstu	herðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hertur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hertur	hert	hert		hertir	hertar	hert
accusative (þolfall)	hertan	herta	hert		herta	hertar	hert
dative (þágufall)	hertum	hertri	hertu		hertum	hertum	hertum
genitive (eignarfall)	herts	hertrar	herts		hertra	hertra	hertra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	herti	herta	herta		hertu	hertu	hertu
accusative (þolfall)	herta	hertu	herta		hertu	hertu	hertu
dative (þágufall)	herta	hertu	herta		hertu	hertu	hertu
genitive (eignarfall)	herta	hertu	herta		hertu	hertu	hertu

Old Norse

Etymology 1

From Proto-Germanic *hardijaną.

Verb

herða (past indicative herði, past participle herðr)

1. (transitive) to make hard, temper
2. (transitive) to press, clench
3. (transitive) to make firm, exhort
4. (absolutive) to follow, closely, pursue vigorously
5. (impersonal, with accusative) to become hard, harden
6. (reflexive) to take heart

Conjugation

Conjugation of herða — active (weak class 1)

infinitive	herða
present participle	herðandi
past participle	herðr
indicative	present	past
1st-person singular	herði	herða
2nd-person singular	herðir	herðir
3rd-person singular	herðir	herði
1st-person plural	herðum	herðum
2nd-person plural	herðið	herðuð
3rd-person plural	herða	herðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	herða	herða
2nd-person singular	herðir	herðir
3rd-person singular	herði	herði
1st-person plural	herðim	herðim
2nd-person plural	herðið	herðið
3rd-person plural	herði	herði
imperative	present
2nd-person singular	herð, herði
1st-person plural	herðum
2nd-person plural	herðið

Conjugation of herða — mediopassive (weak class 1)

infinitive	herðask
present participle	herðandisk
past participle	herzk
indicative	present	past
1st-person singular	herðumk	herðumk
2nd-person singular	herðisk	herðisk
3rd-person singular	herðisk	herðisk
1st-person plural	herðumsk	herðumsk
2nd-person plural	herðizk	herðuzk
3rd-person plural	herðask	herðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	herðumk	herðumk
2nd-person singular	herðisk	herðisk
3rd-person singular	herðisk	herðisk
1st-person plural	herðimsk	herðimsk
2nd-person plural	herðizk	herðizk
3rd-person plural	herðisk	herðisk
imperative	present
2nd-person singular	herzk, herðisk
1st-person plural	herðumsk
2nd-person plural	herðizk

Descendants

• Icelandic: herða
• Norwegian Nynorsk: herda; (dialectal) hørde
• Norwegian Bokmål: herde
• Old Swedish: hærþa
  • Swedish: härda
• Old Danish: hærthæ
  • Danish: hærde

Etymology 2

Noun

herða f (genitive herðu)

1. tempering (of steel)
2. hardness, severity

Declension

  Declension of herða (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	herða	herðan	herður	herðurnar
accusative	herðu	herðuna	herður	herðurnar
dative	herðu	herðunni	herðum	herðunum
genitive	herðu	herðunnar	herðna	herðnanna

Descendants

• Norwegian Nynorsk: herde

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

herða

1. indefinite genitive plural of herað
2. indefinite genitive plural of herðr

Participle

herða

1. inflection of herðr:
   1. strong feminine accusative singular
   2. strong masculine accusative plural
   3. weak masculine oblique singular
   4. weak feminine nominative singular
   5. weak neuter singular

References

• herða in A Concise Dictionary of Old Icelandic, G. T. Zoëga, Clarendon Press, 1910, at Internet Archive.